Οι καλές προθέσεις
Κάπου μέσα στο βιβλίο της Χαράς, ο Δαλάι Λάμα αναφέρει ότι ο άνθρωπος έχει τη γενετική προδιάθεση της καλοσύνης. Λειτουργεί δηλαδή με καλή πρόθεση. Μου αρέσει να το πιστεύω αυτό. Μου κάνει τον κόσμο μου ομορφότερο. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που έχω πέσει θύμα των καλών προθέσεων. Και κάπου εκεί, μου τελειώνει και η διαχείριση του θέματος ως άλλος Δαλάι Λάμα ή Ντέσμοντ Τούτου. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις.
Αμέσως μετά την διάγνωση, κάτι οικογενειακοί φίλοι, μου έδωσαν μέσω της μαμάς μου, «ένα πολύ ωραίο βιβλίο» να διαβάσω για την πολλαπλή σκλήρυνση. Το είχε γράψει ένας γιατρός που γνώριζε καλά «το θέμα» και ήταν λέει πολύ κατατοπιστικό και χρήσιμο. Το βιβλίο είχε γράψει ο γιατρός αυτός για τη μητέρα του που έπασχε από πολλαπλή σκλήρυνση. Η μαμά του είχε κατάθλιψη βαριάς μορφής λόγω της σκλ και μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες κατάφερε τελικά να αυτοκτονήσει, λίγο μετά τα 50, μην αντέχοντας άλλο τις δυσκολίες της πάθησης. Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμ................. Η πρόθεσή τους ήταν σίγουρα καλή όταν μου έδωσαν το βιβλίο. Αλλά...
Ο γιατρός μου για παράδειγμα, είχε και εξακολουθεί να έχει, την καλή πρόθεση να με βοηθήσει όπως μπορεί. Θέλει να μειώσει τα συμπτώματα και ιδανικά, να φρενάρει τελείως την ασθένεια. Τα φάρμακα που υπάρχουν στο οπλοστάσιό του περιορισμένα και με αμφίβολη αποτελεσματικότητα. Όλα με παρενέργειες. Κάποια δε, μπορεί να είναι και σαν τα μανιτάρια... τρώγονται όλα, τουλάχιστον μια φορά! Και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν, σε τόπο χλοερό και τα λοιπά υπέροχα και ανεβαστικά. Καλή η πρόθεση, όμως...
Ένας κύριος τις προάλλες σε ένα κατάστημα είχε την καλή πρόθεση να μου ανοίξει την πόρτα καθώς με είδε με το μπαστούνι και βήμα μετέωρο. Δεν μπορούσε φυσικά να φανταστεί ότι εγώ είχα σχεδιάσει ότι θα στηριχτώ στην πόρτα κάνοντας ένα βήμα μεγαλύτερο απ’ οτι συνήθως για να φτάσω ακριβώς εκεί. Την συνέχεια την φαντάζεστε... η πόρτα άνοιξε κι εγώ, μη έχοντας που να στηριχτώ, προσγειώθηκα μπροστά στο έκπληκτο βλέμμα του ευγενικού με καλή πρόθεση κυρίου.
Ο φυσικοθεραπευτής, έχει την καλή πρόθεση να με βοηθήσει όταν μου λέει να κάνω προβολές, καθώς είναι μια πολύ καλή άσκηση ενδυνάμωσης για τα πόδια και τους γλουτούς, που κρατούν το μεγάλο κομμάτι του βάρους του κορμού μας. Κατά την εκτέλεση των προβολών όμως, το πόδι μου αποφάσισε να αυτονομηθεί και πάλι, με αποτέλεσμα να προσγειωθώ με το γόνατο (άουτς) από τη μια πλευρά. Όμως, και σε αυτή την περίπτωση, η πρόθεση ήταν καλή.
Η νοσηλεύτρια στο Μητέρα, προσφέρθηκε να με βοηθήσει κρατώντας με από το χέρι να πάμε από την ρεσεψιόν στο εξεταστήριο. Αρνήθηκα ευγενικά, λέγοντάς της ότι καλύτερα να πάω μόνη μου καθώς κινδυνεύαμε να πέσουμε και οι δυο (ήταν και κατηγορία φτερού)... Επέμεινε, με άρπαξε από το μπράτσο και φυσικά, προσγειωθήκαμε στο καλογυαλισμένο πάτωμα του Μητέρα, με εκείνη ταραγμένη κι εμένα ξεκαρδισμένη στα γέλια... Με καλή πρόθεση πάντα όμως.
Στην πρώτη μου επαναληπτική σειρά μαγνητικών, το νοσοκομείο είχε εφοδιαστεί με κάτι ωραία ακουστικά στον τομογράφο. Έμπαινες λοιπόν, ξάπλωνες αναπαυτικά, σου έβαζαν ακουστικούλια για να περνάει η ώρα σου πιο ευχάριστα μέσα στον μαγνητικό. Το πρώτο τραγούδι που άκουσα – και το τελευταίο – ανάμεσα σε μια 5λεπτη ακολουθία, ήταν το «Η Ζωή Εδώ Τελειώνει» του Διονυσίου.... Κανείς δεν σκέφτηκε να τσεκάρει τι παίζει στα αυτιά των ασθενών. Η πρόθεση όμως ήταν ξεκάθαρα καλή. Η καλύτερη....
Nομίζω ότι η «καλή πρόθεση» είναι η δεύτερη πιο κακοποιημένη φράση μετά το «σ’ αγαπώ». Έχουμε γεμίσει από συναισθηματικά ανάπηρους που λειτουργούν με καλή πρόθεση. Με τύπους που έχουν κάνει σημαία το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Γνώμη μου είναι ότι για να έχει κάποιος καλή πρόθεση, πρέπει να έχει ενσυναίσθηση.
Σύμφωνα με τον ορισμό της Wikipedia, ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Τα συστατικά της λέξης αποτελούνται από τις λέξεις εν, συν και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του.
Δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία για να επιτευχθεί ενσυναίσθηση, η οποία μπορεί και να έρθει μέσω του συνδυασμού της οπτικής και ηχητικής παρατήρησης ενός ατόμου, γενικότερη γλώσσα του σώματος και παρουσία εκφράσεων, και τον τρόπο που αντιδρά.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείτε να λειτουργήσετε με σημαία την καλή σας πρόθεση, βάλτε μια εσάνς ενσυναίσθησης στις πράξεις σας. Αν δεν το έχετε, δεν είναι ντροπή. Απλώς κάντε στην άκρη. Μην πείτε τίποτε. Και η σιωπή καμιά φορά είναι χρήσιμη. Να θυμάστε πως «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις», Δάντης (όχι ο Χρήστος, ο άλλος... ναι;)
